Natknęliśmy się na tę jaskinię przypadkiem. Nie było jej na mapie — tylko ciemna szczelina ukryta w gęstych krzakach tuż przy klifie.

Morze grzmiało tak głośno, jakby próbowało nas powstrzymać, ale ciekawość znów wygrała. Zeszliśmy śliską ścieżką, oświetlając mrok słabą latarką. Wąskie przejście pachniało wilgocią, a z głębi dobiegał rytmiczny, niepokojący dźwięk — jak bicie ogromnego serca.

Im dalej szliśmy, tym chłodniej i nieprzyjemniej się robiło. Nagle jaskinia otworzyła się w szeroką komnatę. Światło latarki przesunęło się po ścianach… i zatrzymało na czymś, czego nie potrafiliśmy od razu zrozumieć.

To nie były skały. Nie meduzy.

Przed nami leżały dziesiątki mlecznoprzezroczystych kapsuł, ułożonych w gęste skupiska, jak starannie posortowane. W każdej z nich coś się poruszało.

Malutkie, podłużne stworzonka z ciemnymi cętkami delikatnie wiły się tuż pod powierzchnią, jakby reagowały na nasz oddech.

– To… młode? — wyszeptał ktoś. — Ale czego?

Wtedy jedna z kapsuł drgnęła gwałtowniej, jakby miała pęknąć. Cofnęliśmy się odruchowo — i wtedy zobaczyliśmy cień na przeciwległej ścianie. Ogromny. Nieruchomy. Na początku wzięliśmy go za głaz, ale gdy poruszył się minimalnie, poczuliśmy zimny dreszcz.

To było żywe. Na jego powierzchni migotały długie przyssawki. Prastare, masywne stworzenie leżało kilka metrów od nas, słabo oddychając i… obserwując. Bez agresji. Bez strachu. Tylko z wyraźnym ostrzeżeniem.

I wtedy zrozumieliśmy: to były jaja. Nie ryb. Nie meduz.

Jaja gigantycznego głowonoga. Niektóre młode były już prawie gotowe do wyklucia — widoczne oczy, maleńkie macki, pulsujące wnętrza. A my staliśmy tuż obok istoty, która jednym ruchem mogła zdecydować o naszym losie.

Nie ruszyła się. Ale też nas nie przepuściła.

I właśnie wtedy wydarzyło się coś, co na zawsze wyryło się w naszej pamięci.

Jedna z kapsuł delikatnie pękła. W środku coś zaczęło się gwałtownie poruszać, próbując wydostać się na zewnątrz. A ogromna sylwetka w rogu jaskini nagle podniosła się, jakby przygotowując się do działania. To, co działo się potem…

na zawsze zmieniło sposób, w jaki patrzymy na morze — i na to, co kryje się w miejscach, gdzie człowiek nie powinien wchodzić.

Ale ta część historii… to już coś, na co możesz nie być gotowy.